فراموش کرد بودم که یه روز گفته بودی :
یادم باشه که از یاد می برمت... یادت باشه که از یاد نمی بریم... یادم باشه خسته شدم از خوبیات... یادت باشه خوب نبودم که خسته شی...
باور نمیکردم که از یاد بروم ...
روز دیگر هم گفته بودی :
I will help you achieve all your goals
کمکت خواهم کرد که به هدفهایت برسی باور نمیکردم در کنار هدفم تنهایم گذاری ...
باور نمیکردم که منهم بهار را باور نکنم ...
دکتر شریعتی میگه : وقتی نمیتونی فریاد بزنی ناله نکن!!خاموش باش /قرن ها نالیدن به کجا انجامید؟؟ تو محکومی به زندگی کردن تا شاهد مرگ آرزوهای خودت باشی ...
پ.ن : امیدوارم که تو این دلتنگیم همراهم باشی ... یادت باشه دعوتم نکردی ... میدونم اونقدر نامردم که وقت دلتنگیم پیشت بودم ولی هیچ وقت دست رد به سینه ام نمیزدی ... اقا رضا دلم برات تنگ شده ... دلم یه عالمه گریه میخواد ... اما خشک خشکم ...
یه چیز دیگه : + چه اسفندها...
آه! چه اسفندها دود کردیم!
برای تو ای روز اردیبهشتی
که گفتند: این روزها می رسی
از همین راه
(قیصر امین پور)